Bullmastiff - szlachetny anglik

Silny i muskularny bullmastiff różni się od swojego „kuzyna” mastiffa przede wszystkim wielkością ale również krótszą kufą. Najczęstszym umaszczeniem jest rude z czarną maską, rzadziej spotyka się płowe również z czarną maską i pręgowane.

PODSTAWOWE INFORMACJE:

pochodzenie rasy: Wielka Brytania

pierwotne przeznaczenie: stróż posiadłości, pies leśniczego

data powstania: XIX wiek

wielkość – wzrost: 64-69 cm; waga: 41 – 59 kg

podstawowe cechy charakteru: wierny, nieustraszony

KRÓTKI OPIS RASY: bardzo silny, pełen wigoru pies – połączenie angielskiego dostojeństwa z leniwą i ospałą duszą. Amerykański bullmastiff (nieuznany przez FCI) jest bardziej w typie mastiffa niż jego brytyjski odpowiednik. Opanowany i uległy w stosunku do swego przewodnika, choć w latach młodzieńczych leniwy i uparty. Na szkoleniu ulubioną komendą jest: „waruj” i „zostań” (oczywiście w pozycji leżącej).

RYS HISTORYCZNY: powstał jako rezultat krzyżowania mastiffów z buldogami. Nazywany również „psem leśniczego”, gdyż wychodowany został celem pomocy leśniczym w obchodzie lasu. Mógł z powodzeniem wytropić, a także stawić czoło kłusownikom. Opanował do perfekcji i jest to zakorzenione w instynkcie tego psa, przewracanie pozoranta skacząc mu na plecy, następnie przytrzymuje go (nie gryząc) w pozycji bezpiecznej zarówno dla psa jak i właściciela.

UWAGA: podobnie jak u innych dużych ras, szczenięta bullmastiffa mogą się wydawać niezdarne, o nieskoordynowanych ruchach, „człapią” beztrosko na wielkich nogach, które wyraźnie do nich nie pasują.

TROCHĘ WIĘCEJ O BULLMASTIFFACH: szlachetny olbrzym jakim niewątpliwie jest bullmastiff ma wyjątkowo łagodne usposobienie, pamiętając iż do wychowania tego psa należy podejść jak do większości psów ras molosowatych. Pies jest bezkonfliktowy, przyjacielski w mieszkaniu, miły dla gości lecz bez przesadnej czułości w stosunku do nich. Jednym słowem jest domownikiem którego nie trzeba zamykać w pokoju, czy kojcu lecz zdarza się, że potrafi nieodpowiednio zareagować na zwyczajny przyjacielski gest w stosunku do swego pana. Narodzić się może wtedy nieprzyjemna sytuacja, w której to właśnie konsekwentne wychowanie będzie miało znaczną rolę, niełatwo bowiem jest zapanować ze skutkiem natychmiastowym nad psem o takich gabarytach. Nie możemy zaufać mu w stu procentach. Nawet jeśli powierzymy dorosłemu i dojrzałemu psychicznie bullmastiffowi opiekę nad dzieckiem, może powstać zagrożenie nie dla samego dziecka, bo jemu raczej nic nie grozi ale dla osób w ich otoczeniu, które nie należą do „stada”. Bullmastiff jest psem odpowiedzialnym i będzie pilnował niezaradnego malucha jak własne szczenię. Czasem zwyczajne gesty osób z poza „stada” w kierunku dziecka mogą doprowadzić do nagłego i niezapowiedzianego ataku ze strony psa. 

Nie zapominajmy również o żywieniu naszego bullmastiffa, problem nie tkwi w tym, że musi zjeść dużo, przede wszystkim musi zjeść dobrze. Karma powinna zawierać wszystkie składniki potrzebne do prawidłowego rozwoju. Dobrze widziane jest również ustawienie misek na odpowiedniej wysokości, tak aby pies nie musiał się schylać do jedzenia i podzielenie dziennej porcji na co najmniej dwie dawki, nie przekraczając przy tym 400g na jedną dawkę – zmniejszy to znacznie prawdopodobieństwo wystąpienia skrętu żołądka, który jest bardzo częstą przyczyną śmierci wszystkich psów ras dużych. Należy również pamiętać, że pies po posiłku powinien odpoczywać, to również zmniejszy prawdopodobieństwo wystąpienia skrętu żołądka. Pamiętajmy również o możliwości wystąpienia dysplazji stawu biodrowego, kolanowego, czy łokciowego. Nawet pies genetycznie od niej wolny nie jest bezpieczny, ryzyko wystąpienia jest duże, jak u wszystkich molosów. Bullmastiff w pierwszych dwóch latach życia potrzebuje karmy zawierającej ochronę stawów i kośćca, a idąc naprzeciw potrzebom swojego psa należy zapewnić mu karmę naprawdę wysokiej klasy. Więc liczyć się musimy z wysokim kosztem jakim jest dbałość o prawidłowy rozwój naszego bullmastiffa.